درخواست ما از دولت فقط حمایت است

از آنجایی که دولت تصمیم قطعی برای رفع مشکلات و دریافت راهکارها برای رشد مسیر ترانزیت گرفته ولی باید گفت فعلا همه چیز روی میز و در حد امضا و تفاهم‌نامه است غافل از اینکه اگر مشکلات داخل حل نشود امضا و قرارداد به فنا خواهد رفت!
مشکلات داخلی زیادی داریم از جمله شلوغی مرزها بخصوص مرزهای شرقی، عدم امکانات و زیرساخت‌ها در بنادر به عنوان مثال بندر امیرآباد که بارها گفته شده است، همچنین معضل 1.5 دلار کیلومتر در ترکمنستان، با وجود اینکه هنوز مسیر ترکمنستان فعال نشده ما در لطف‌آباد 2یا 3 شب خواب داریم چه رسد به زمانی که این مسیر به طور کامل فعال شود!
 می‌توان گفت این‌ مسائل، کلیات است بنابراین زمانی که برای همین 6-7 میلیون تن ترانزیت این همه مشکل وجود دارد، معلوم نیست در 20 میلیون تن اوضاع چگونه خواهد بود؟! 
 به نظر من دولت باید در یک ضرب‌العجل، مشکلات و مسائل را شناسایی و مرتفع کند بخصوص نبود مدیریت واحد مرزی که مرزها را به بیراه کشانده، اگر این پیش زمینه ایجاد شود افزایش ترانزیت خواهیم داشت. طبیعتا یکی از مزیت‌های مسیر ترانزیتی ایران، کوتاه بوده مسیر ایران است و می‌دانیم که مسیر ایران از نظر زمان و هزینه به نفع تاجر و صاحب کالاست اما وقتی توقف در مرز و مسیر و بنادر ورودی و مرزهای خروجی داشته باشیم زمان ترانزیت افزایش پیدا می‌کند و بالطبع هزینه هم بالا می‌رود و در نتیجه بازار رقابت از ما گرفته می‌شود.
کریدور شمال- جنوب درحال حاضر به دلیل شرایط سیاسی کشورهای شمال اروپا درحد تبلیغات رونق پیدا کرده ولی باید شرایط داخلی را هم سنجید تا بتوان ابتکار عمل را در دست گرفت.
دولت در حال حاضر تلاش زیادی انجام می‌دهد ولی قاعدتا بدون بررسی و کارشناسی مسائل مهم از جمله مشکلاتی که بخش خصوصی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند؛ به نتیجه نخواهد رسید.
کشور ایران با 16 استان مرزی که در9 استان مرز زمینی، 4 استان مرز زمینی - دریایی و در 3 استان مرز دریایی با کشورهای همسایه دارد. همچنین وجود خلیج فارس در جنوب و دریای خزر در شمال، بهترین موقعیت استراتژیکی، جغرافیایی و ژئوپلتیکی را برای تبدیل ایران به بهترین نقطه منطقه، فراهم کرده است و برای عبور از غرب به شرق و نیز شمال به جنوب، مطمئنا بهترین مسیر ایران است به شرطی که از این موقعیت بهترین استفاده را بکنیم.
دولت باید تصمیم بگیرد در قالب معاونت حمل‌و‌نقل و ترانزیت برنامه‌ریزی صحیح انجام دهد و با بخش خصوصی درتعامل باشد در این صورت با رفع مشکلات درترانزیت حتی به بالاتر از این میزان ترانزیت هم دست خواهد یافت اما اگر به همین منوال پیش رویم، به همین میزان سال قبل هم نخواهیم رسید و فرصت سوزی کرده‌ایم.
 کمبود ناوگان ریلی و جاده‌ای از دیگر مشکلات حائز اهمیت در ترانزیت است ما از دولت خواستار بها‌دادن به این مشکلات هستیم تا با پیگیری و حل آن به استانداردهای جهانی برسیم.
کشورهای همسایه منتظر ما نخواهند بود و به دنبال رقابت و پیشرفت هستند؛ آنها به بخش خصوصی و ناوگان ملی خود سوبسید‌هایی می‌دهند تا بتوانند ترانزیت را در کشورشان توسعه دهند اما ما به عنوان بخش خصوصی از دولت حمایت مالی نمی خواهیم بلکه تنها تقاضای ما این است که دولت با انجام نظارت درست از ما حمایت کند و تنها با این کار می‌تواند به اندازه کمک‌هایی که دولت‌های دیگر به بخش خصوصی خود می‌کنند برای ما موثر باشد.
باز هم عرض می‌کنم ایران بهترین موقعیت مکانی را در منطقه دارد و می‌تواند نقطه اتصال 3 قاره به یکدیگر باشد با توجه به اینکه ما از شمال به روسیه و از جنوب با هند در ارتباط هستیم، تنها همین 2 کشور پرجمعیت و حائز اهمیت در دنیا کافیست برای اینکه ما بتوانیم ترانزیت را به بیش از 50 میلیون تن برسانیم و این تنها مستلزم حمایت دولت از بخش خصوصی و مهمترین درخواست بخش خصوصی از دولت جمهوری اسلامی ایران است.
 من نیز به نوبه خود هفته دولت را به دلسوزان جامعه و دست اندرکاران بخش دولتی تبریک عرض می‌کنم.