روند تکامل تاریخی حمل و نقل در ایران و جهان
حمل و نقل از ضرورت ها و اساس مبادلات بازرگانی و کلید توسعه اقتصادی و اجتماعی است، بنابراین نارسایی در حمل و نقل، رشد اقتصادی را متوقف ساخته و از کارآیی بخش های اقتصادی می کاهد و فعالیت های اقتصادی را در حد خود مصرفی محدود می نماید.
روند تکامل تاریخی حمل و نقل در ایران و جهان
حمل و نقل از ضرورت ها و اساس مبادلات بازرگانی و کلید توسعه اقتصادی و اجتماعی است، بنابراین نارسایی در حمل و نقل، رشد اقتصادی را متوقف ساخته و از کارآیی بخش های اقتصادی می کاهد و فعالیت های اقتصادی را در حد خود مصرفی محدود می نماید. به همین دلیل است که متخصصان حمل و نقل اعتقاد دارند که بین کارآیی در بخش حمل و نقل و کارآیی عمومی اقتصاد و رشد اقتصادی رابطه ای مستقیم وجود دارد و حمل و نقل را واسطهٔ میان فعالیت های کشاورزی، صنعتی، بازرگانی و خدماتی در سطح ملی و بین المللی می دانند. بنابراین، حمل و نقل یکی از عناصر اصلی و کلید توسعه و تحول در کشورهای پیشرفته به شمار می رود. چنانچه ارتباط این کشورها با خارج قطع شود، علیرغم تکنولوژی پیشرفته، موقعیت جهانی خود را از دست داده و چرخ غول آسای اقتصاد شکوفای آنان از گردش باز می ماند.
گروهی دیگر، حمل و نقل را قلب جریان توسعه می دانند و عقیده دارند حمل و نقل در توزیع درآمد و کاهش نابرابریهای اقتصادی و اجتماعی، زدودن آثار فقر و درماندگی و کاهش اختلاف درآمد روستانشینان و شهرنشینان نقشی مؤثر دارد.۱
عدم ارتباط کافی بین تولیدکنندگان و مصرف کنندگان مناطق مختلف به دلیل عدم کفایت شبکه حمل و نقل و خدمات ارایه شده توسط این بخش، موجب می شود تا دور تسلسل توسعه نیافتگی ادامه یافته و رشد اقتصادی به مفهوم کلی آن، هر چه کندتر و دیرتر اتفاق افتد. نتیجه آنکه، داشتن شبکه ارتباطی کافی، وجود وسایل حمل و نقل مورد نیاز از نقطه نظر کمی و کیفی، ارایه خدمات حمل و نقل و جابجایی بار و مسافر متناسب با نیاز، در زمان و مکان مورد نیاز، لازمهٔ پیشرفت اقتصادی جامعه است.