چرا ایران سهامدار هیچ شرکت های کامیون سازمطرح دنیا نیست؟

چرا ایران سهامدار هیچ شرکت های کامیون سازمطرح دنیا نیست؟

در یک سری بحران های ملی ملی، همیشه مراجعه به مشاوران مالی آگاه به مسائل روز دنیا برای بررسی راهکارها بسیار چاره ساز است، به شرط آنکه ما پیشتر برنامه ریزی خود را کرده باشیم و واقعن بدانیم و بخواهیم به نقطه ای برسیم و فقط درحد شعار و رویا باقیش نگذاریم.
چرا ایران سهامدار هیچ شرکت های کامیون سازمطرح دنیا نیست؟- پایگاه خبری صنعت حمل و نقل بین المللی و گردشگری ایران چهارراه
یکی از چالش های بزرگ حمل و نقل جاده ای ایران چه پیش از تحریم چه در حالت غیر تحریمی ایران، فرسوده بودن ناوگانی جادهی آن هست که هر سال بدتر از سال پیش می گردد. در این مسیر شرکت های گوناگون اروپایی و چینی آمده اند و رفته اند و ما پس از میلیاردها تومان هزینه هنوز کامیون ساز نشدیم و کماکان صنعت خودروهای سنگین ایران رویا فروشی می کنند و مونتاژ کامیون های روز اروپا را به حساب کامیون سازی می گذارند.
حال با این توصیف ها و روندی که دیگر نمی تواند برای ما حکم آزمودن و سعی کردن را داشته باشد، زیرا نشان می دهد با این روش مدیریتی و صنعتی ما کامیون ساز نخواهیم شد و مابقی موضوع شعاری بیش نیست چه می توان کرد؟ بخصوص که کشور ما مساعدترین کشور برای تحریم همه جانبه است و تاریخ به ما نشان داده از 40 سالی که از عمر این انقلاب می گذارد نزدیک به 19 سالش ما در تحریم بوده ایم. اما چاره چیست؟
بیایید با هم نگاهی به بزرگترین اقتصاد دنیا یعنی آمریکا بیاندازیم. این کشوربا اینکه سازنده کشتی است و سرمایه و دانش بالایی در آن دارد و میزان واردات و صادرات بالا و تجارت های متنوعی در آن جریان دارد، اما یک شرکت کشتیرانی مختص ایالات متحده با حجم بالا ندارد. بجای آن در بازارهای سرمایه ای خود ، سهامدار بزرگترین شرکت های کشتیرانی شده اند و آنها و سهامشان را خرید و فروش می کنند مانند CMA CGM، MSC و...
این امر در زمینه حمل و نقل هوایی نیز صادق هست . این کشورچه در زمینه ساخت هواپیما که خود دارای یکی از بزرگترین شرکت های هواپیما سازی یعنی بوئینگ هست، شرکتهایش در زمینه ساخت هواپیما و قطعاتش با شرکت هواپیماسازی ایرباس همکاری دارند و علاوه بر آن در سهام ایرباس در بازارهای مالی نیز شراکت دارد.
این اتفاق برای کامیون سازی مرسدس، ولوو نیز صادق است و آمریکایی ها با بازارهای مالی و خرید سهام، سهامداران این شرکت ها شده اند و اکنون برای همین امر است که با اشاره آنها شرکت های خصوصی بزرگ رخت از ایران بر می بندند. اما برای مقابله با این امر تمهیدات ما چه بوده است؟ آیا ما الان با تجربه ای نزدیک به 20 سال تحریم ( نصف عمرانقلاب اسلامی) تمهیداتی اندیشیده ایم. با خودمان رو راست باشیم، هیچی. در واقع اصلن ما کاری نکردیم و فقط نشستیم و شعار دادیم و به تحریم کننده ها لعنت فرستادیم و انها بی اعتنا تحریم مان کرده اند و ادامه داده اند و این نشان می دهد ما اصلان برنامه ای برای مقابله نداشته و نداریم.
راهکار درونی ساخت کامیون است که وارد آن مقوله نمی شویم زیرا دلایل بزرگش عدم باور به اینکار و در نتیجه نبود مدیریت لایق و درست در این مسیر است و فقط اتلاف سرمایه و وقت بوده است وگرنه 40 سال برای کامیون ساز بودن یک شرکت خیلی زیاد است و ما باید در ظرف دیتکم ده سال یک کامیون ساز حرفه ای شده باشیم. اما راهکار بیرونی چه بوده است.
چرا کشور ما ایران که در سفارت خانه هایش در کشورهای مختلف مستشار بازرگانی دارد و اتاق های بازرگانی نیز کم ندارد، وارد خرید سهام شرکت های سازنده کامیون نمی شود؟ لازم نیست که شما سازنده باشید، وقتی عمده سهام برای شما باشد شما مالک کارخانه هستی و می توانی در آن دخل و تصرف کنی و در سود آن شریک باشی. آیا ما اصلن به این موضوع فکر کردیم.
در زمان دولت آقای احمدی نژاد و پیش از تحریم های شدید، نقدینگی ارزی ایران بالا بود و صندوق ذخیره ارزی نیز دارای مبلغ قابل توجه ای بود و جالب انکه شرکتی مانند اسکانیای سوئد در آن بازه دچار مشکل اقتصادی شده بود و نیاز به فروش سهام داشت و این سهام موجود در بازار نزدیک به 53 درصد بود، اما ما نه تنها نخریدیم، بلکه در یک تصمیم نابخردانه رفتیم و کارخانه مونتاژ آن را به ایران آوردیم برای اشتغال زایی موقت!!! در واقع با پولی که می توانستیم سهامدار اسکانیا شویم به اسم ورود فناوری همان مبلغ را دادیم و فناوری مونتاژ آوردیم به ایران.
برخی منتقدان می گویند اینگونه ما به بیرون وابستگی داریم. در پاسخ این عزیزان باید گفت، مگر الان نداریم؟ علاوه بر این وقتی شما در سود یک کارخانه کامیون سازی سهیم هستید، شما می توانید بجای دریافت سودسهام، کامیون از این شرکت مطالبه کنید و با سیاست درست، یا کامیون های به روز آن شرکت ناوگان فرسوده خود را به روز نمایید. در واقع مبلغی که شما صرف واردات کامیون و دادن معافیت هایی برای نوسازی ناوگان حمل و نقل جاده ای می کردید و می کنید، می توانستید، سهامدار شوید و بعد از یک بازه چندین ساله چون سهامدار هستید، خرید کامیون های به روز بسیار برای کشورما ارزانتر تمام می شد و اگر جلوی طمع دولتی گرفته می شد و رانت خواری وارد چرخه کار نمی شد، ما اکنون در فروش کامیون های شرکتی که سهامدارش بودیم در منطقه نیز سود می کردیم و پس از پایان نوسازی ناوگان جاده ای، شروع به سفارشی کردن چندین مدل کامیون برای اقلیم کشور در کارخانه سهامدار خود می نمودیم و پس از طراحی و ساخت و تست فنی، با وارد کردن تجهیزات کارخانه ای لازم، شروع به ساخت آن کامیون های طراحی شده برای کشورمان می نمودیم و در واقع از آنجا ما دوباره با کمترین هزینه با یک سری پلت فرم های اقلیمی و بومی ایران، کامیون سازی را تجربه می کردیم. اما ما این کار را نیز با بی تدبیری انجام ندادیم و البته عین این اتفاق در مورد خودروسازی رنجرور انگلستان نیز افتاد که ما آنقدر بی تدبیری و سیاسی بازی در آوردیم که باید شرکت خودروسازی به اسم جیلی چین بیاید سهامدار آن شود.
شایان ذکر است اگر شما اکنون سهامدار کارخانه ای مثل اسکانیا که تقریبن فروشی در آمریکا ندارند و فقط به دلیل آمریکایی و آلمانی بودنشان و نگرانی آنها از تحریم های سایر محصولاتشان در آمریکا ایران را ترک گفتند، بودید، اسکانیا نمی توانستند ایران را ترک کنند زیرا شما سهامدار اصلی بودید و شما بودید که روند واردات و فروش این کامیون در اروپا را ادامه داده و واردات به کشور نیز کماکان وجود داشت.
حال فرصت ها سوخته است و همه اینها یادآوری فرصت هایی است که شاید در آینده در بین تنفس بین تحریم هایی که بیگمان با روند سیاسی موجود در کشور ما و تقابل ( به ناحق یا به حق مربوط به این بحث نیست) بتوان به کار بست تا از فشار این تحریم ها کم شود و کشور ما کمتر خسارت ببیند.
اکنون بد نیست کاشناسان و مسئولان کشوری ما نیم نگاهی به شرکت Iveco ایتالیا داشته باشند و مترصد باشند در صورت مشکل برخوردن این شرکت با اقدامی سریع نسبت به خرید سهام آن اقدام کنند. بخصوص که الان ایتالیا روابط خوبی با ایران دارد و دارای بحران مالی می باشد.
سرمایه گذاری بر روی کامیون های شرقی سرمایه گذاری بر روی باد است زیرا به غیر از ژاپن کشورهای دیگر نشان داده اند کامیون سازان قوی نیستند.

تاریخ انتشار: جمعه, 97/6/2 - 09:12

واحد گزارش خبری تارنمای ایران چهار راه: